Το μπαλέτο ή κλασικός χορός είναι είδος χορού με καταγωγή από την Ιταλία του 15ου αιώνα, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στη σκηνική του μορφή, κυρίως στη Γαλλία και τη Ρωσία. Θεωρείται μία από τις πλέον υψηλόβαθμες τέχνες, που απαιτεί πολυετή εξάσκηση ώστε να φτάσει κανείς σε επαγγελματικό επίπεδο. Η πιο γνωστή και δημοφιλής απόχρωση του μπαλέτου είναι αυτή που αναπτύχθηκε την εποχή του Ρομαντισμού (το λεγόμενο Ballet blanc=λευκό μπαλέτο), κατά την οποία το βάρος πέφτει στην κορυφαία του χορού (τη λεγόμενη πρίμα μπαλαρίνα), που ως πρωταγωνιστικός ρόλος αποκλείει την ανάδειξη σχεδόν όλων των άλλων και καλείται να εκτελέσει δύσκολες τεχνικές, που περιλαμβάνουν κατακόρυφη κίνηση στηριζόμενη στα δάκτυλα του ποδιού (en pointe), πιρουέτες και λοιπές ακροβατικές κινήσεις δεξιοτεχνίας, ενώ έχει καθιερωθεί η ένδυσή της με τη λεγόμενη γαλλική τουτού (κοντό φόρεμα από λευκό τούλι που αφήνει εκτεθειμένους τους μηρούς και επιτρέπει έτσι την ελευθερία κινήσεων).

Το μπαλέτο αποτελεί έναν κλασικό τρόπο έκφρασης μέσω του χορού. Συνοδεύεται από μουσική ώστε να εναρμονίζεται η κίνηση με τη μουσική. Γυμνάζει ομοιόμορφα όλο το σώμα, πρσφέρει χάρη στην κίνηση, διδάσκει τη σωστή στάση του σώματος και την καλλιτεχνική κουλτούρα. Απαιτεί συστηματική δουλειά και πειθαρχία. Μέσω του χορού γενικά και του μπαλέτου ειδικότερα μπορούν να διορθωθούν προβλήματα όπως η πλατυποδία, η σκολίωση και άλλα που σχετίζονται με το μυοσκελετικό.

Στη σχολή μας ακολουθείται το ρώσικο σύστημα VAGANOVA.

To modern dance theatre είναι ένα Αγγλικό σύστημα μοντέρνου χορού το οποίο αναπτύσσει την τεχνική του παιδιού, την έκφραση, την χορευτικότητα και την ελεύθερη κίνησή του στον χώρο. Μπορούν τα παιδιά να δώσουν εξετάσεις και να πάρουν πτυχία από την Αγγλία φτάνοντας μέχρι και το πτυχίο της διδασκαλίας, έχοντας έτσι την δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό.

Ο μοντέρνος χορός διαφέρει από το σύγχρονο και περιλαμβάνει τα παρακάτω είδη: jazz, street dance, hip-hop, break dance, rnb, funky. Είναι ατομικός ή ομαδικός. Οι χοροί αυτοί δεν έχουν συγκεκριμένα βήματα και αποτελούν την απόλυτα ελεύθερη έκφραση του ατόμου ή της ομάδας που χορεύει.

Αποτελεί μία μοντέρνα και δυναμική μορφή κίνησης που συνδυάζει το χορό με την άσκηση με υπόκρουση τη μουσική της εποχής μας.

Η ιστορία του σύγχρονου χορού ξεκίνησε στην Αμερική στα τέλη του 1920 ως μία μορφή αντίδρασης στις αυστηρές δομές του μπαλέτου.

Η Isadora Duncan θεωρείται ότι ήταν η γυναίκα που έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου χορού, καθώς απέρριψε τους κανόνες που επέβαλλε το μπαλέτο όσον αφορά την τεχνική εκτέλεση των βημάτων, την ενδυμασία αλλά και το στήσιμο των χορευτών, αφού θεωρούσε ότι πήγαιναν κόντρα στην ανθρώπινη φύση.

Έχοντας αρκετούς υποστηρικτές, ίδρυσε την δική της σχολή χορού στην οποία δίδασκε η ίδια ενθαρρύνοντας τους μαθητές της να χρησιμοποιούν τον χορό ως μέσο έκφρασης και ελευθερίας.

Το μπαλέτο του 19ου αιώνα είχε αρχίσει να χάνει την προηγούμενη λάμψη του, έτσι πολλές χορεύτριες ακολούθησαν τα βήματα της Duncan και πέρασαν στο σύγχρονο χορό. Τα σημαντικότερα ονόματα που άφησαν το στίγμα τους στο σύγχρονο χορό και επηρέασαν την εξέλιξή του ήταν η Helen Tamiris, και η Martha Graham.

Από το 1980 και μετά ο σύγχρονος χορός δέχτηκε επιρροές από την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική και εξελίχθηκε σε μια πιο θεατρική μορφή επηρεάζοντας και άλλα είδη χορού, όπως το μπαλέτο και τους ballroom χορούς.